Vaak zijn de dingen die nodig zijn om te veranderen of je zelf beter te doen voelen, nooit leuk om te horen. Wanneer de meeste mannen dus de diepere achtergronden van hun problemen of klachten horen van iemand, zetten ze het dus liever weg als een onwaarheid, nee.. bij mij is het anders zeggen we dan. Ik heb daar geen last van.
Ik denk dat het zo en zo is. Ik kan allemaal goed verklaren waarom ik doe wat ik doe. Dat en dat is de oorzaak van mijn probleem. Of…als DAT niet ZO zou zijn had ik geen probleem. Kortom, de kern van ons probleem leggen we vaak extern en niet intern.
We willen simpelweg hetgeen wat ons het meeste dwarszit niet erkennen en verzinnen altijd wel een reden waarom zaken zo zijn zoals ze zijn. Maar eerlijk..dat gaan we niet zijn tegenover onszelf ook al vertellen we onszelf dat wel.
Dat is waarom we vaak uiteindelijk geen steek verder komen, blijven zitten met een onrustig gevoel maar tegelijkertijd een gevoel van vastzitten ook en geen vrijheid kunnen ervaren. We vragen ons tegelijkertijd af waarom dingen maar niet willen lukken en we steeds minder geluk ervaren. We gaan dan kortstondige verlichting zoeken in de vorm van spullen kopen, vakantie’s boeken , uit eten gaan en allerlei ander vluchtgedrag. Maar dit is vluchten, niet leven. Eigenlijk sterven we beetje bij beetje..
Wat handig is is te beseffen dat er altijd dualiteit is en dat je naast dat je hard realistisch dient te zijn tegenover jezelf, het zaak is dat je op hetzelfde moment ook zelf vergevend bent.
Je bestaat namelijk uit zoveel delen en dat allemaal bij elkaar, vormt jou uiteindelijk. Het onderkennen of ontkennen van je zwakte om dingen soms aan te pakken dien je te accepteren en je mag je jezelf ook meteen ervoor vergeven. Dan ga je vanuit liefde voor jezelf de waarheid spreken tegen jezelf en jezelf confronteren.
Hier is mijn ervaring dat het dan handig is om iemand te hebben die die fases begeleidt om te voorkomen dat je vastloopt en opgeeft als je met dingen in jezelf geconfronteerd wordt die moeilijk zijn te accepteren. Sommige dingen kun je nu eenmaal niet alleen ook al willen we als kerel dat liever wel. Als je leert jezelf telkens met de weerstand in jezelf te blijven confronteren, bevrijd je jezelf uiteindelijk.
Als bijproduct wordt je dan ook nog eens zelfredzaam en kun je het WEL alleen. Grappig genoeg doet dat er dan waarschijnlijk niet meer toe voor je..maar dat mag je mooi zelf gaan ervaren..
Je beseft dat je niet zo anders bent en gaat leven vanuit compassie voor jezelf en voor de ander. Sounds good doesn’t it…😘
